Τετάρτη 28 Δεκεμβρίου 2011

Arrivederci Roma

Τελευταίο ξύπνημα στη Ρώμη!
Επιστρέφουμε Θεσσαλονίκη αργά το βράδυ...
Άρα προλαβαίνουμε να καλύψουμε σήμερα μερικές εκκρεμότητες:
Ξεκινούμε από το Πάνθεον και τον εντυπωσιακό "οφθαλμό" του...



Στη συνέχεια αποφασίζουμε να αναπληρώσουμε το κενό του Βατικανού... Συνεπώς, ταξί, μετρό και τρούλος ξανά! Εντάξει, είμαστε μουρλοί...(ή μήπως τρουλοί;)
Το μέγεθος του χθεσινού λάθους είναι πλέον προφανές... Φτάνοντας στην πλατεία του Αγ. Πέτρου αντικρίζουμε μια απαγορευτική ουρά στον έλεγχο εισόδου... Πριν εγκαταλείψουμε, εφαρμόζεται το σχέδιο εγκυμοσύνης (έκαναν δουλειά οι πίτσες) το οποίο έχει απόλυτη επιτυχία!
Προσπερνάμε την πρώτη ουρά και βλέπουμε τη δεύτερη για την είσοδο στον τρούλο...φρίκη...στριμωξίδι 1 ώρα για να μπούμε στο ασανσέρ και έπειτα 321 σκαλιά για πάνω.




Κάπου εκεί...


η μικρή δήθεν εγκυμονούσα παραιτήθηκε από την προσπάθεια...
Ακολούθησε μοναχική ανάβαση γύρω από τον τρούλο υπό κλίση ενώ πίσω και μπρος άκουγες μόνο λαχάνιασμα.
Τελικά όμως η θέα ήταν ανεπανάληπτη:


Γρήγορη κατάβαση και αποχαιρετισμός της φρουράς του Πάπα...




Η ώρα πέρασε αλλά προλαβαίνουμε και την κρύπτη των Καπουτσίνων... μάλλον το πιο "ζωντανό" οστεοφυλάκιο:



Με μια μικρή ανατριχίλα πάμε για τα τελευταία αναμνηστικά στην Via Tritone και στο εμπορικό κέντρο Sordi.
Ειδική στάση: braccialini


Mία ώρα πριν μας μαζέψει το ταξί, προλαβαίνουμε παγωτό στο GIOLITTI.



Κολασμένη η τελευταία απόλαυση στη Ρώμη...




Και ένα καπουτσίνο για το δρόμο...



Ciao Italia!
Arrivederci Roma!


Από το iPad

Τρίτη 27 Δεκεμβρίου 2011

ΛΕΙΨΟ ΒΑΤΙΚΑΝΟ (ή αλάθητό μου λάθος)

Μετά τη χθεσινή νύχτα, αλλά και λόγω της συσσωρευμένης κούρασης, το σημερινό πρόγραμμα ξεκίνησε (μάλλον ανησυχητικά) χαλαρά. Τα εισιτήρια για το Βατικανό είχαν κλειστεί διαδικτυακά για τις 12.30, το πρωινό ετοιμάστηκε στο δωμάτιο με αργούς ρυθμούς και κάποια στιγμή ξεκινήσαμε χωρίς να έχουμε ιδέα για το που ακριβώς πρέπει να πάμε. Το αποτέλεσμα ήταν να τρέχουμε τελικά αγχωμένοι (αν και χωρίς λόγο) για να είμαστε συνεπείς. Αξιοσημείωτο είναι ότι η εικόνα που είδαμε δεν είχε καμία σχέση με τις περιγραφές. Δεν υπήρχε ουρά στα κανονικά ταμεία (μόνον 6-7 άτομα) και στο εσωτερικό του μουσείου η κατάσταση ήταν φυσιολογική... Αρκετός κόσμος, αλλά μπορούσαμε άνετα να κινηθούμε, να χαζέψουμε και να τραβήξουμε φωτογραφίες.

Βρήκαμε ένα συμβολικό συνδυασμό μονογραμμάτων...





Τον κλασικό Περικλή...





Τον αγαπημένο μου Λαοκόοντα...





Μούμιες...





Το "σκυλίσιο" άγαλμα...





μπροστά στο οποίο δημιουργήθηκε μεγάλη φασαρία όταν ένας Κινέζος του φόρεσε γυαλιά ηλίου και φωτογραφήθηκε.... οι φύλακες τον πήραν σηκωτό και απαίτησαν να σβήσει τη φωτογραφία... δεν ξέρω τι έκανε τελικά ο Κινέζος, αλλά η διαβολική ντετέκτιβ μου απαθανάτισε το στιγμιότυπο στη δική μας μηχανή...
Ιδού... το ανήθικο υλικό...





Μετά από πολλές αίθουσες βρεθήκαμε και στα έργα του Ραφαήλ και η "μικρή φιλόσοφος" στάθηκε με καμάρι δίπλα στον Πλάτωνα και στον Αριστοτέλη...





Στο τέλος αυτής της μεγάλης μουσειακής βόλτας παστωθήκαμε περίπου 2000 άνθρωποι στην Καπέλα Σιστίνα χαζεύοντας το ταβάνι υπό τις παρατηρήσεις των φυλάκων για "silenzio" και "no fotos"...





Ωστόσο, να άλλο ένα έκνομο αναμνηστικό από τη "Δευτέρα Παρουσία" του Μικελάντζελο...





Χρειάστηκαν τρεις ώρες για να πάρουμε μια καλή γεύση από το "musei vaticani". Σειρά είχε η Βασιλική του Αγίου Πέτρου, πάλι χωρίς πολύ κόσμο. Ε, εκεί έκανα το πιο μεγάλο λάθος... επειδή δεν είχε κόσμο μας οδήγησα βιαστικά μέσα στο ναό, προσπερνώντας την είσοδο για την ανάβαση στον τρούλο.
Μετά την περιήγηση μέσα στην τεράστια εκκλησία του Αγ. Πέτρου, όταν αποφασίσαμε να ανέβουμε στον τρούλο για να δούμε την καταπληκτική θέα όλης της Ρώμης "φάγαμε πόρτα": "σκούζα σενιόρ... Ιτς κλόσεντ".
Αδιανόητη βλακεία!
Δεν μιλιόμουν για κανά τέταρτο αλλά μετά συνήλθα (λίγο).
Αφού στείλαμε και κάρτες από το Βατικανό...






Αποχαιρετήσαμε τον Πάπα και το αλάθητο μπαλκόνι του...





και πήραμε το δρόμο για το κάστρο Sant' Angelo.
Πραγματικά τεράστιο...





Από εκεί μαζέψαμε τα κομμάτια μας και περνώντας τον Τίβερη βρεθήκαμε πάλι στη Navona προς αναζήτηση της καλύτερης πίτσας. Και ναι, τελικά τη βρήκαμε στο ξακουστό BAFFETTO ....





Λίγο πριν ανοίξει (18.30) στηθήκαμε στη μικρή ουρά η οποία γρήγορα έφτασε περίπου τα 300 μ.
Μπήκαμε από τους πρώτους και κατά τύχη ο μπάρμπα-Baffetto μας έβαλε να κάτσουμε δίπλα στον ψήστη...





Άλλη μια μοναδική εμπειρία, τον χαζεύαμε με ανοιχτό το στόμα... (παρεμπιπτόντως: η φωνή του δεν έβγαινε και μιλούσε βαθιά... ακριβώς σαν τον Νονό-Μπράντο).Δούλευε σα μηχανάκι, άνοιγε ζύμη και ετοίμαζε παράλληλα 7-8 διαφορετικές πίτσες, τις φούρνιζε μετρημένα 2-2,5 λεπτά και να το αποτέλεσμα:













Ζύμη λεπτή σαν χαρτί και πλούσια επίστρωση....
Σίγουρα η πιο λαχταριστή πίτσα της Ρώμης!!!
Μετά από τρεις τέτοιες και ένα τιραμισού, χρειάστηκε η "μαγική σκούπα" για να επιστρέψουμε στο δωμάτιο...








Από το iPad

Δευτέρα 26 Δεκεμβρίου 2011

Vacanze romane

Οι διακοπές συνεχίζονται για τους "Ρωμαίους" και η πόλη ακόμα υπολειτουργεί αν και ξεχειλίζει από κόσμο. Το πρωί επιβεβαιώσαμε ότι το Κολοσσαίο λειτουργεί και φύγαμε "σφαίρα" με το πανίνι στο χέρι... αφού εφοδιαστήκαμε ROMA PASS (ευτυχώς). Μετά από αρκετό ποδαρόδρομο φτάσαμε και πάλι εκεί που ήμασταν χτες...









Αυτή τη φορά όμως μπήκαμε και μέσα προσπερνώντας με το "μαγικό" ROMA PASS μια τεράστια ουρά.
Πολύς κόσμος και σπρώξιμο για μια φωτογραφία με φόντο την πάλαι ποτέ αρένα. Τελικά τα καταφέραμε και στο ισόγειο...








και στον εξώστη...








(προσωπικά δεν ενθουσιάστηκα όσο περίμενα)

Ως προς τη συνέχεια του tour υπήρξε διχογνωμία, αλλά επετεύχθη συναίνεση με εκατέρωθεν συμβιβασμούς: είχα στη διάθεσή μου 30 λεπτά για να δω το "Palatino" κλπ. μέχρι να φύγουμε για Via Veneto...
Φωτιά στα μπατζάκια μου... κάτι πρόλαβα πάντως...










Μετά το πέρας της προθεσμίας διακτινιστήκαμε τελικά με το Μετρό στη χλιδάτη Via Veneto όπου φάγαμε την πιο αδιάφορη πίτσα στο Peperone... Αφού προσπεράσαμε το Cafe de Paris και το Harrys bar φτάσαμε επιτέλους στο τεράστιο καταπράσινο πάρκο του Borghese.









Βασικός στόχος (κατ´ επιθυμία της φαν του Μπερνίνι) ήταν η Galleria Borghese η οποία κατ´ εξαίρεση άνοιξε σήμερα. Η κράτηση από Ελλάδα έπιασε τόπο και το ROMA PASS έκανε πάλι το θαύμα του...
δυστυχώς οι φωτογραφίες απαγορεύονταν διά ροπάλου, αλλά ορισμένα γλυπτά (βλ. Αρπαγή της Περσεφόνης, Απόλλων και Δάφνη, Παολίνα κ.α.) μας έκαναν να αμφισβητούμε αμήχανοι αν αυτό που βλέπαμε ήταν αναπαράσταση ή πραγματικότητα.... 100% δικαίωση για την επιμονή της Μπερνινόπληκτης.
Όταν βγήκαμε από τη Galleria είχε νυχτώσει και τα δενδρόφυτα δρομάκια φωτίζονταν σαν σκηνή από ιταλικό ρομάντζο... έτσι ξεχάσαμε για λίγο πόσο πονούν τα πόδια μας από το περπάτημα και διασχίσαμε το πάρκο ως το λόφο του Pinchio για να κοιτάξουμε τη Ρώμη από λίγο πιο ψηλά... και πάλι εντυπωσιακή!
Αβέβαιοι για τη συνέχεια κατηφορίσαμε ως την Piazza del popolo... κόσμος, μουσική, πακιστανοί να πουλάνε φωτεινές προπέλες, τα παιδιά να τρέχουν γύρω από τη φάτνη, ένας μουσάτος να παίζει Metallica και... δίπλα, μέσα στην εκκλησία, λειτουργία και κατάνυξη!

Εμείς επιλέξαμε να συνεχίσουμε προς Navona για φαγητό...
Antica taverna... Πεντανόστιμη Σαλτιμπόγκα και κουνέλι σε εξαιρετικά οικείο περιβάλλον...

Σερί επιτυχίας για την μικρή tour guide ( η οποία όμως πάσχει στον προσανατολισμό). Το Limoncello στο τέλος μας έστειλε στο δωμάτιο σε ζιγκ-ζαγκ....χικ...

Τότε ακριβώς, μέσα στην ευθυμία, πέσαμε πάνω στη μορφή της εκδρομής: τον Alberto Valentini...
Αλλοπαρμένος καλλιτέχνης και μόδιστρος, θυμίζει Νταλί, στο πιο κωμικό... Μπήκαμε από τύχη στο ατελιέ του, ξεκινήσαμε να δοκιμάζουμε φουλάρια, μιλήσαμε ιταλοαγγλογαλλοελληνικά, κάναμε σκληρά παζάρια, βγήκαμε φωτογραφίες και γελάσαμε με την καρδιά μας!









Κάποια στιγμή καταφέραμε να φτάσουμε και στο ξενοδοχείο, αλλά ποιος έχει κουράγιο αύριο για Βατικανό?


- Από το iPad


Κυριακή 25 Δεκεμβρίου 2011

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΑΛΑ ΙΤΑΛΙΚΑ

Ανάμεσα σε "καπελάτους" ή καλοχτενισμένους Ιταλούς που έπιναν τον εσπρέσο σε μια κίνηση και αποχωρούσαν με ένα "ciao", βρεθήκαμε να τρώμε πρωϊνό όρθιοι στο διπλανό μπιστρό μασουλώντας νωχελικά τα χριστουγεννιάτικα tramezzini μας.
Ακούσαμε πολλά "ciao" μέχρι να φύγουμε...

Όλα τα μουσεία και καταστήματα στη Ρώμη είναι κλειστά λόγω ημέρας, αλλά η πόλη είναι γεμάτη από κόσμο. Άλλωστε είναι ολόκληρη ένα μνημείο... οπότε κάπως θα γεμίσει η ημέρα μας...

Αποφασίζουμε να κατηφορίσουμε προς το Πάνθεον (μαζί με πολλές ελληνικές φωνές) αλλά τρώμε πόρτα...




Και τότε ξαφνικά εμφανίστηκε ο δικός μας Άι-Βασίλης, -όχι με έλκυθρο, αλλά με ποδήλατο- για να μας χαρίσει μια διαφορετική νότα ξενάγησης στην πόλη...




Ο μουσάτος και καλοσυνάτος ποδηλατοσωφέρ μας οδήγησε ως τον Άγιο Αυγουστίνο όπου πήραμε μια γεύση από καθολική κατανυκτική χριστουγεννιάτικη λειτουργία και είδαμε τοιχογραφίες του Καραβάτζιο. Συνέχισε μέσα από την Piazza Navona με τη Χριστουγεννιάτικη αγορά και από το Campo del Flori ενώ διασχίζοντας τη γέφυρα πάνω από τον Τίβερη μας άφησε στο Trastevere και συνέχισε χαμογελαστός το πετάλι του.

Στην εκκλησία του Trastevere ήταν εντυπωσιακό ότι είχαν διαμορφώσει το εσωτερικό του ναού προκειμένου να φιλοξενήσει ένα μεγαλό εορταστικό τραπέζι.




Περπατήσαμε στο γραφικό Trastevere και αφού ψωνίσαμε τοπικά αλλαντικά στο δρόμο,




αλλάξαμε ξανά όχθη περνώντας πάνω από το νησάκι του Τίβερη...




και τη γέφυρα Fabricio



Επόμενος σταθμός: το "στόμα της αλήθειας" (Bocca de la verita" από το οποίο φύγαμε αλώβητοι....






Από εκεί χρειάστηκε πολύ περπάτημα μέσα από το circo massimo





και δίπλα από το Palatino

για να φτάσουμε στην αψίδα του Κωνσταντίνου...







και να αντικρίσουμε το Κολοσσαίο... κλειστό!!!!
(κάπου εκεί σημειώθηκε η πρώτη κατάρρευση)





Ευτυχώς βγάλαμε ανεπανάληπτες φωτογραφίες από έξω...

και μαζί...




και χώρια...








Προσπεράσαμε τους ψευτομονομάχους και ανηφορίσαμε μπροστά από την ρωμαϊκή αγορά και το φόρουμ του Τραϊανού








Από την Piazza Venezia




μπορούσαμε πια να δούμε το μπαλκόνι μας, αλλά.... το στομάχι μας ήθελε Piazza Navona!

Τελικά τα καταφέραμε και μετά από ένα γρήγορο σάντουιτς, σειρά είχε το tartuffo του tre scallini...





Χαράξαμε πορεία στον χάρτη






και βγήκαμε πάλι στην παγωμένη χριστουγεννιάτικη αγορά και στα συντριβάνια της Navona.
Την τιμητική του είχε ο Πανούλης... και τα δώρα του.

Συντροφιά για τον κρύο δρόμο της επιστροφής: ολοστρόγγγυλη ciabella (σα μεγάλος λουκουμάς)με nutella.











Από το iPad




Location:Via del Corso,Ρώμη,Ιταλία